ศิลปะ พัฒนาสมองได้สุดยอดเกินกว่าจะคาดถึง

วิชาที่หน่วยกิตต่ำมาก เรียนทั้งทีแทนที่จะได้วาดภาพงามๆก็ทะลึ่งสอนทฤษฏีสีอันน่าเบื่ออยู่ได้

การจะวาดภาพสวยๆสักรูปนึง ใช้ความสามารถหลายอย่างมากๆครับ มากกว่าการแก้ปัญหาเลขยากๆเสียด้วยซ้ำไป เป็นการฝึกพัฒนาสมองเป็นอย่างดีเกินกว่าเข็มขัดจะคาดถึงก่อนที่จะลงมือวาด จำต้องใช้ความชำนาญการสังเกตอย่างเต็มกำลัง สุดจริงๆ จำต้องทุ่มเทสมาธิไปที่การมอง เริ่มจากการสังเกตทรง เหลี่ยมโค้งมุม เส้น สี แสง ดูเกินกว่าการมองทั่วจะมองเห็น สมองจำเป็นต้องประมวลผลอย่างมาก จะต้องประติดประต่อภาพในสมองก่อนและก็จำต้องวางแผนวาด การวางเป้าหมายถือว่าเป็นการคิดเชิงกลยุทธ์ แล้วก็เชิงวิสัยทัศน์ เป็นต้นแบบความนึกคิดของผู้นำเลยทีเดียว

คิดแผนจึงควรร่างยังไง รูปทรงเช่นไร จะต้องใช้สีอะไรบ้าง ลงสีที่ไหน คอนเซ็ปภาพจะออกมาเป็นอย่างไร แล้วก็ที่สำคัญคนเห็นภาพเขาจะรู้สึกยังไง จินตนาการล่วงหน้าด้วยวิสัยทัศน์ครับผม

เมื่อลงมือวาด จะต้องมีสมาธิสำหรับในการบังคับมือสัมพันธ์กับสายตา ขีดเส้นสายเทียบกับการสังเกต ต้องไม่ใจร้อนและควรทำใจเย็น จำเป็นต้องกำจัดความคิดฟุ้งซ่าน การลงสีก็จำเป็นต้องคำนวณการผสมสีให้ได้ดังใจ วางตำแหน่งสีตามที่คิด มันต้องจะต้องคิดแก้ไขปัญหาตลอดเวลา เนื่องจากว่าเวลาวาดรูปชอบไม่เป็นไปตามที่คิดอยู่เป็นประจำวาดผิดรูปทรงบ้าง สีไม่เข้ากัน มือสะดุดสีเลอะบ้าง ออกมาแล้วมองขัดๆบ้าง จำเป็นต้องคิดขจัดปัญหาตลอดว่าจะปรับเช่นไรครับผม

บางโอกาสวาดแล้วภาพออกมาเละ แบบจะเฟี้ยงแปรงทิ้งกันเลยทีเดียว ต่างก็รู้จักการจัดการอารมณ์ครับผม อย่าให้จิตตก หรือความตึงเครียดครอบงำเชียง ไม่อย่างนั้นเละแล้วเละเลย จำต้องปรับอารมณ์ ปรับจิตใจให้กลับสถานการณ์กลับมาหาทางแก้ไข ซึ่งบางครั้งก็จำเป็นต้องพักรับประทานกาแฟ ออกไปเดินสูดอากาศพักสมองก่อนภาพแต่ละภาพผมนึกออกมาเป็นหมื่นๆครั้งขอรับ มีปัญหาเป็นหมื่นๆ ปริศนา เป็นหมื่นแน่ๆ เพราะว่าวาดทีหลาย ชั่วโมง คิดๆๆจะขีดเส้นไปทางไหน สีนี้จะให้กลมกลืนอย่างไร ที่ตรงนี้ปาดสีอย่างไร ความนึกคิดที่สำคัญที่สุดเป็น ทำอย่างไรภาพควรจะมีความรู้สึกขอรับ ภาพจะต้องมีชีวิต มันไม่ใช่แค่เส้นสีบนผืนผ้าใบ กว่าจะจบงานแต่ละชิ้น ดูแล้วมองอีก แต่งแล้วแต่งอีก

เห็นไหมครับ ศิลป์พัฒนาสมองขนาดไหน พัฒนาหลายด้านมากๆ งานชิ้นหนึ่งจะต้องใช้สมองหลายแบบรวมทั้งสมาธิจำต้องดีมากๆ ยุคนี้ต้องการความคิดสร้างสรรค์และก็สิ่งใหม่ ซึ่งก็เป็นความชำนาญด้านศิลปะดนตรีทั้งหมดเลยถ้าหากศึกษาบุคคลสำคัญของโลก ตัวอย่างเช่น ไอน์สไตน์ จะพบว่าพวกเขาเหล่านั้น มีความสามารถด้านศิลปะดนตรี ผู้ที่เก่งจริงๆจะมีสมองเยี่ยมทั้งยัง 2 ส่วน มีอีกทั้งศาสตร์แล้วก็ศิลป เป็นผู้ที่คิดอะไรได้เกินกว่าคนธรรมดาทั่วไปจะเข้าใจได้ (บางทีโดนคิดว่าบ้า) คุณเข้าใจเขาไม่ได้หรอกนะครับ ถ้าหากไม่ได้ระบบความนึกคิดที่พัฒนาแบบเขา แล้วก็สิ่งสูงสุดที่เขาได้รับก็คือความสุข เป็นความสุขพิเศษ สุขสงบ สุขเหนือสุขทั่วๆไป